نگاهي به جوخه‌هاي ترور در دهه ۶۰

به گزارش ايواره ، مركز اسناد انقلاب اسلامي نوشت: “پس از قيام 30 خرداد 1360 ، استراتژي اين سازمان به شرح زير اعلام شد:” ما ، مجاهدين خلق ، درك واقعي از رژيم و ناسازگاري و درگيري آن با رژيم ضد انساني “پس از 20 ژوئن ، ما استراتژي جنگ مسلحانه را محكم در دستور كار قرار داديم و در مرحله اول اين استراتژي ، حمله قاطع يا اعتصابات ، و مرحله اول تجاوز (حمله به هر قيمتي) و تشكيل يك گزينه جايگزين. “

در چنين عملياتي ، هدف تنها انجام ترور بود و مهم نبود كه مقتول چه كسي باشد. بنابراين ، اهداف اصلي اين قتلهاي كور مردم عادي ، شهروندان آسيب پذير ، رهگذران ، مسافران حمل و نقل عمومي و غيره بودند. سازمان منافقين موارد و نمونه هايي از قتل شهروندان عادي را در اعضاي خود كشف و از اين عمليات تروريستي به عنوان “اعدام انقلابي” و “آتش خشونت انساني” ياد كرد.

در كتاب “از مجاهدين تا منافقين” در مورد ترورهاي سازمان منافقين در اوايل دهه 1960 آمده است: “خودكشي كردن انگشتان سركوبگر در دستور كار آنها قرار گرفت ، تا آنجا كه با تشديد عمليات سازمان واحدهاي عملياتي “در سپتامبر 1982 ، حدود 600 مزدور رژيم فقط در تهران كشته شدند.”

علي زركش ، فرمانده سياسي – نظامي وقت سازمان در ايران ، از كشته شدن بيش از هزار شهروند ايراني مي گويد: “در استان هاي تهران ، گيلان ، مازندران ، فارس ، همدان ، اراك ، خراسان ، اصفهان ، كردستان و …” 28 نفر از آنها عضو سپاه پاسداران بودند. “

وي در گزارش ديگري كه در تاريخ 20/4/62 منتشر شد ، اظهار داشت: “از 20 ژوئن 1982 تا 20 ژوئن 1983 ، حداقل 2800 مزدور رژيم توسط مبارزان مجاهد اين سازمان به ضرب گلوله كشته شدند كه 40 نفر آنها از نيروها بودند.” نگهبانان “

آنچه بيش از هر چيز ديگري در اين گزارش ها برجسته است اعترافات سازمان منافقين در كشتار غيرنظاميان و غيرنظاميان است ، زيرا طبق گفته هاي سازمان ، از 2800 نفر ، فقط 40 نفر نگهبان و بقيه غيرنظامي بودند.

مسعود رجوي در مقاله اي تحت عنوان “عمليات بزرگ با تجهيزات محدود” مي نويسد: “رژيم علي رغم استفاده از هرگونه اقدامات احتياطي و استفاده از انواع تجهيزات و سلاح و وسايل نقليه بدون سرب ، هرگز نتوانسته و نخواهد توانست تمام حملات تهاجمي خود را ببندد. كانالها را محافظت مي كند و از همه مزدوران خود در برابر آتش انتقام مجاهدين خلق محافظت مي كند. حال ، اگر اين پارامتر را اضافه كنيم كه برخي از اعضاي رژيم بعضاً به دليل ارتباط با ارتباطات خصوصي و غيررسمي ، از شبكه دفاعي خارج مي شوند و به طور معمول سفر مي كنند ، روشن مي شود كه مي توان از فرصت هاي حساس و مهمي استفاده كرد. مزدوران بدون محافظت در اختيار مبارزان مجاهدين قرار مي گيرند ؛ به گونه اي كه امكان انجام عمليات بزرگ با سهولت ساده و كم ، منجر به سرعت عمل و ايجاد ضربات كاري وجود دارد. به آجيل هاي رژيم

ما گزارش هاي زيادي در مورد حركت آجيل هاي رژيم به صورت ناشناس دريافت كرده ايم. در يكي از اين گزارش ها ، يكي از رزمندگان اظهار داشت كه هنگام مسافرت با اتومبيل اجاره اي به تهران ، فهميدم كه مسافر كناري من نماينده مجلس است كه به طور ناشناس به تهران سفر مي كند ، يا در مورد ديگر ، طرفدار اين سازمان اظهار داشت كه يكي از اعضاي رژيم كوچه اي از خانه ما دور است و او گاهي شب ها با وانت خانه خود را ترك مي كند و به دور شهر سفر مي كند. اين دو گزارش نياز به آمادگي براي رسيدگي به مواردي را كه محافظت از آجيلهاي رژيم آسيب پذير است به خوبي نشان مي دهد. اگرچه در مرحله جديد مقاومت ، همه مبارزان مجاهدين بايد تمام توان نظامي خود را براي از بين بردن شبكه ظلم و تخريب نگهبانان تاريكي متمركز كنند ، اما در شرايطي كه دسترسي به مناطق حساس رژيم بدون اتلاف انرژي و نياز به روشهاي پيشرفته ، “فرصت را نبايد از دست داد ، اما آنها بايد با آمادگي و عزم راسخ به سزاي اعمال خود برسند.”

در مجله مجاهدين ، ​​تحت عنوان “از مجموعه تجارب مجاهدين خلق” و تحت عنوان “عمليات واحدهاي موتوري” ، عمليات تروريستي با استفاده از موتور سيكلت و موضوعاتي مانند انداختن نارنجك و بمب هاي آتش زا بر مراكز دشمن ، اعدام انقلابي مزدوران دشمن شرح داده شده است. در مراكز حفاظت شده جاسوسي و اطلاعاتي ، اعدام انقلابي مزدوران دشمن فردي در خيابانها و غيره آموزش ديده اند. مزدور در خيابان. “براي اعدام مزدوران خود اشتغالي كه تحت پوشش شغلي مختلف ، با محيط مناطق مختلف سازگار شده و مراكز جاسوسي و اطلاعاتي ايجاد كرده اند ، واحدهاي موتوري مي توانند طبق يك برنامه عملياتي مناسب فعاليت كنند.”

علي زركاش در خلاصه 1983 خود نتيجه مرحله سپاه پاسداران را اعلام كرد: “علي رغم تمام برنامه هاي نظامي – پليس دشمن از 30 خرداد 1361 تا 30 خرداد 1362 ، 2800 مزدور در شهرها ، كردستان و جنگل كشته شدند.”

به گفته مجاهدين بيش از 16000 ايراني توسط منافقين بين سالهاي 1960 و 1968 به شهادت رسيدند و مسئوليت بمب گذاري ها ، ترورها و قتل اعضاي آن را با افتخار گزارش داد و در هر مورد مسئوليت گرفت.

انتهاي پيام