افزايش تعداد خانواده‌هاي ايراني طي سال‌هاي اخير/ هنوز هم «خانواده» در ايران حرف اول را مي‌زند

شهلا كاظمي پور ، حزب دموكرات ، به مناسبت روز جهاني خانواده در گفت وگو با دنياي 77 وي به بررسي وضعيت آماري كشور و چالش هاي پيش رو در اين زمينه پرداخته و مي گويد: طبق آمار ، جمعيت ايران در سال 1399 حدود 70 ميليون نفر بوده است اما اكنون جمعيت كشور به حدود 75 ميليون نفر رسيده است. در سال 2016 ، 24 ميليون خانوار در ايران وجود داشت و اكنون اين تعداد به 226 ميليون و دويست و پنجاه خانوار رسيده است.

وي گفت به طور كلي ، به افرادي كه در يك واحد مسكوني زندگي مي كنند و با همه زندگي مي كنند (حداقل يك نفر به تعداد بالاتر) ، “خانواده” گفته مي شود و به افرادي كه بر اساس ساختار خانواده ازدواج مي كنند ، “خانواده” گفته مي شود. وي افزود: حدود 10-15٪ (معادل چهار ميليون) از اين 226 ميليون و دو و نيم ميليون خانوار و بقيه خانواده ها. در واقع 12 ميليون نفر از خانواده ها و ساير اقوام در ايران زندگي مي كنند

كاهش تعداد خانواده ها و دلايل افزايش تعداد خانواده ها در كشور

كارشناسان جمعيت شناسي با اشاره به اينكه متوسط ​​خانواده در كشور حدود 3.2 است ، خاطرنشان كرد: در گذشته متوسط ​​خانواده 5/5 بود ، اما با گذشت زمان ، با كاهش تعداد فرزندان يك خانواده ، تعداد خانواده ها نيز كاهش مي يابد. كاهش يافته. از طرف ديگر ، مهاجرت سطح خانواده را از نظر اصلي و مقصد كاهش داده است. به عنوان مثال ، وقتي كودكي از يك خانواده پنج نفره در يكي از دانشگاه هاي خارج از شهر پذيرفته مي شود ، يك خانواده پنج نفره به يك خانواده چهار نفره تبديل مي شود ، در نتيجه از تعداد خانواده در روستا و شهر كاسته مي شود.

پاسخ اين س questionال اين است كه آيا در سالهاي اخير تعداد خانواده هاي كشور در حال افزايش يا كاهش است؟ توضيح: تعداد خانواده ها بيش از جمعيت افزايش و افزايش يافته است. اگر رشد جمعيت ايران 2.24 در سال 1390 يا 19599 بود ، رشد خانواده حدود 2٪ بود ، زيرا تعداد خانواده هاي تنها پدر و مادر به دليل كار ، دانشگاه و تحصيلات و همچنين افرادي كه خانه تك خانواده دارند ، افزايش يافته است: البته روز در حال رشد است تعداد خانواده هاي تك خانواده در حال افزايش است.

كاظمي پور دليل اصلي افزايش اين ليست را خانواده عنوان مي كند: وقتي زن و شوهر با هم زندگي مي كنند ، خانواده تشكيل مي دهند اما اگر بعد از طلاق جداگانه زندگي كنند ، دو خانواده تشكيل مي شود و اگر بعد از طلاق خانواده پدري به سراغ كسي نروند.

اين جمعيت شناس اضافه كرد: از 24 ميليون خانوار در سال 2016 ، 10٪ (2 ميليون) خانوار تك خانواده بودند كه 30٪ (700،000،000) خانوار توسط مردان و 1.30 ميليون خانوار توسط زنان اداره مي شوند.

كاظمي پور معتقد است يكي از دلايل كاهش تعداد خانواده ها خانواده هاي “مجرد” و دو نفره است كه روز به روز در حال افزايش است.

تعداد خانواده ها در ايران در حال افزايش است

وي با بحث در مورد وضعيت فعلي آمار خانواده در كشور خاطرنشان كرد: در حال حاضر 226 ميليون خانواده در كشور زندگي مي كنند كه حدود 4 ميليون نفر مجرد ، دو نفره و سه نفره و مابقي هستند.به دليل جمعيت جوانان و ازدواج هاي ما تعداد خانواده ها افزايش يافته است در دهه شصت

اين جامعه شناس معتقد است كه با محاسبه ، تعداد افراد متاهل به 1385 ، 16.5 ميليون ، 19 ميليون در سال 1390 و 21 ميليون در سال 1695 رسيده است. در نتيجه ، تعداد افراد متاهل در حال افزايش است ، بنابراين پايگاه هاي جمعيتي ايران به خانواده ها منتقل مي شود.

وي ادامه داد: برخي مي گويند خانواده در حال از هم پاشيدن است و آمار طلاق افزايش يافته است. من بارها گفته ام كه ميزان طلاق افزايش يافته است ، اما به دليل مشكل اجتماعي نيست ، زيرا تعداد زوج ها نيز افزايش يافته است. در سال 1385 ، ما 140 هزار طلاق ، در سال 1390 ، 160 هزار و در سال 2016 ، 180 هزار طلاق داشتيم. همه مي گويند نرخ طلاق افزايش يافته است ، در حالي كه نرخ طلاق افزايش يافته است. بنابراين ، من معتقدم خانواده در حال از هم پاشيدن نيست.

“خانواده هنوز هم در ايران نقش اصلي را دارند”

كاظمي پور معتقد است كه خانواده ها هنوز در ايران نقش اصلي را دارند و خانواده ها (اعم از زن و مرد) هنوز نگران معيشت فرزندان خود هستند و همه علاقه مند به تحصيلات عالي فرزندان خود هستند. آنها به دنبال يك زندگي مرفه هستند و سعي در امرار معاش دارند و همه اينها بايد به عنوان چيزهاي مثبت ديده شود.

چالش هاي خانوادگي؛ از بيكاري گرفته تا تورم

در ادامه گفتگو ، جمعيت شناس بيكار تأخير در ازدواج و تأثير تورم بر خانواده را چالشي براي سازمان خانواده مي داند و مي گويد: بيكاري جوانان يكي از چالش هاي خانواده است. در حال حاضر چندين جوان بيكار هستند و اين يكي از نگراني هاي خانواده است. كشور ما اكنون بيش از 22 ميليون نفر جمعيت فعال دارد كه از اين تعداد حدود 21 ميليون نفر شاغل و چهار ميليون نفر بيكار هستند.

وي افزود: “بيكاري مسئله ديگري را مطرح مي كند كه مسئله ازدواج تأخير است” “دختران و پسران متأهل بعدي در خانواده حضور دارند و در نتيجه بحث ، دخالت و سرخوردگي بيشتر مي شود. مسئله ديگر تحصيل و آموزش فرزندان براي خانواده ها است. ، بهداشت ، مسكن و امكانات رفاهي ، كه با اين مشكلات به دليل تورم دست و پنجه نرم مي كنند

كاظيم پور در بخشي ديگر از سخنان خود يادآوري مي كند: در سال هاي اخير ، دختران و پسران دير ازدواج كرده اند و وقتي ازدواج مي كنند ، دير مي شوند يا نمي خواهند بچه دار شوند ، كه اكنون يك مشكل و راه حل اجتماعي است. اصول دموكراسي مورد بحث قرار گرفته است تا ما بتوانيم با اجراي اصول ، ازدواج را تسريع كرده و نرخ زاد و ولد را افزايش دهيم و در اين مورد آنها در مورد بحران خانواده بحث مي كنند و مي گويند خانواده رو به ضعف است. يعني افراد دير ازدواج مي كنند و دير صاحب فرزند مي شوند ، بنابراين اين خانواده ها نيستند كه اميدوارند بهبود پيدا كنند.

وي با اشاره به طرح رفاه جمعيت و خانواده ، افزود: سياست هاي پيشنهادي با اتخاذ سياست هايي مطابقت دارد كه بتواند براي رفع اين موارد برنامه ريزي كند و به خانواده ها كمك كند ازدواج و فرزندآوري را تشويق كنند.

اين جمعيت شناس به مواد جمعيتي و برنامه هاي انگيزشي خانواده اشاره مي كند: مواد موجود در اين طرح براي رفاه خانواده است و برخي از آنها جنبه هاي مالي دارند. اما من نمي دانم كه آيا اين مواد مي توانند كار كنند و به افزايش باروري كمك كنند. زيرا بار مالي اين پروژه آنقدر زياد است كه دستيابي به آن 100٪ بسيار بعيد است. اگر اين طرح به عنوان يك بسته سياستي اجرا شود ، ممكن است كارساز باشد ، اما اگر جنبه هاي غير مالي را اجرا كنيم و جنبه هاي مالي را ساكت كنيم ، كارساز نخواهد بود. اين طرح نياز به اراده سياست گذاران بودجه دارد. اگر به خوبي انجام نشود ، افسردگي ايجاد مي شود و نه تنها اثرات مثبتي دارد ، بلكه تأثيرات منفي نيز دارد.

وي گفت: “از طرف ديگر ، ما بايد ببينيم كه آيا تأخير در ازدواج و مانع بچه دار شدن در واقع دلايل مشابهي دارد؟” “من فكر مي كنم دلايل كلان اجتماعي ، اقتصادي و فرهنگي وجود دارد كه هرچه بگويم در هيچ طرحي نمي گنجد.”

در بخشي ديگر ، كاظمي پور مي گويد: انواع اختلاس ها و نبود امنيت اجتماعي و اقتصادي دغدغه خانواده است. همه مي گويند اقتصاد ؛ اگر خانواده هاي ثروتمند بچه ندارند ، اين مسئله اقتصاد نيست. در آينده ، پس از تولد فرزند من ، چه نگراني هايي وجود دارد كه ممكن است فرزند من بهبود يابد و تحصيلات مناسب و شغل مناسبي را در جامعه بدست آورد؟

انتهاي پيام