آزارها و لذت‌هاي شرم‌آور – ايواره

اگرچه وي اظهار داشت كه اين نوع خوشبختي در انسان احساس طبيعي است ، اما معتقد است كه امروز خوشبختي از رنج ديگران سرايت كرده است و بنابراين به مطالعات بنيادي تري نياز دارد. اسميت به نازي هاي زمان هيتلر اشاره مي كند ، اينكه چگونه آنها از رنجي كه به يهوديان تحميل كردند و تحقير تحقيرآميز آنها خوشحال شدند.

دنياي انگليسي زبان از همان كلمه اصلي آلماني براي خوشبختي استفاده مي كند. اين اصطلاح به وضعيتي گفته مي شود كه در آن مردم از شكست ، درماندگي ، تخريب ، سقوط ، درد و عذاب ديگران خوشحال مي شوند. در سال 1886 ، ادواردو زاماكوي ، نقاش اسپانيايي ، اثر مشهور “بازگشت به بيتولا” را كشيد كه در آن كشيشي الاغي را در دستان خود نگه داشته و با درماندگي و عصبانيت سعي مي كند بدون حركت حركت كند. او مي جنگد اما الاغ قدمي بر نمي دارد. آنچه در اين نقاشي نظر هر ناظري را به خود جلب مي كند چهره هاي خندان و شاد كشيش هاي ديگر است كه با دست به آن اشاره مي كنند و بلند مي خندند. اين نقاشي يكي از خوشحالترين نمونه ها به حساب مي آيد. در شادونفريده ، مردم را مي بينيم كه با ديدن اشك هاي از دست دادن اشك شادي مي ريزند.

تعبيري وجود دارد كه گاهي شاد بودن مي تواند روحيه ما را بهبود بخشد و قلب ما را آرام و ذهن ما را آرام كند. در همان جنگ جهاني دوم ، افراد زيادي از هر قوميت ، مذهب و نژاد وجود داشتند كه براي شليك به هيتلر در مغز او اشك شادي ريختند. در فيلم ها ، اغلب شاهد لذت مخاطب پس از مجازات يا مرگ شخصيت منفور داستان هستيم. روانشناساني مانند اسميت همچنين تفسير مي كنند كه خوشبختي ناشي از رنج ديگران در شرايط مي تواند اعتماد به نفس و خوش بيني نسبت به جهان را افزايش دهد ، به خصوص اگر “تازه واردان” ما حسادت هاي بدخواهانه ما يا افرادي با قدرت ، ثروت و شهرت باشند. كوهنوردي و تسخير

بديهي است كه خوشبختي جنبه ها و عقايد بسياري دارد كه پرداختن به آنها در اين مقاله كوتاه امكان پذير نيست. خوشبختي ناشي از رنج ، درد ، آسيب يا سقوط ديگران مسئله ساده اي نيست و بسته به قهرمان متفاوت تفسير مي شود. با اين حال ، من همچنين مي خواهم تصديق كنم كه او خوشبخت تر شده است ، به خصوص با رشد و گسترش شبكه هاي اجتماعي مجازي. متأسفانه ، در رسانه هاي جمعي ، به ويژه در تلويزيون ، معمولاً نمايش كليپ هايي از كليپ ها كه شامل “ماجراجويان كامل” نيستند ، معمول بوده است ، اما افراد عادي در طول زندگي روزمره خود و در شرايط بسيار متنوع ، كودكان يا افراد مسن را دوست دارند در و ديوار بزنيد تا مخاطب بخندد. در اين تصاوير كه معمولاً با يك آهنگ كميك همراه است ، مجروحان به ويژه كودكان هنگام تلاش براي ديدن بيننده از ديدن آنها اشك درد مي ريزند!

اما اين روزها ، برخي از كاربران شبكه هاي اجتماعي يك گام فراتر رفته اند ، كه من آن را “قلدري شرم آور” مي خوانم. آنها از پخش كليپ هاي معمولي راضي نيستند و خودشان شروع به توليد محتوا كرده اند تا فالوور (پسند) و لايك بيشتري جذب كنند. اين به معني كليپ هايي است كه با عناويني مانند شوخي در شهر ، جوك هاي خرابكارانه يا با نام دوربين مخفي ساخته شده و در برخي موارد “چالش” ناميده مي شود. اين مثالها را در نظر بگيريد: يك نوجوان فندكي را نزديك پاهاي پدر خوابيده خود روشن مي كند و با ديدن پدرش در وحشت و درماندگي مي خندد. كسي با ديدن خنده هاي درمانده او ، ناخواسته موهاي بلند همسرش را كوتاه مي كند و سپس با جيغ هاي او مي خندد ، كسي مارمولك را روي شانه هاي ديگري مي گذارد و سپس با وحشت مي خندد ، كسي ناگهان ضبط صوت را به گوش مي زند. شخص ديگري كه خواب است با ديدن وحشت خود روشن مي شود و سپس مي خندد ، شخصي چراغ آسانسور را خاموش مي كند و سپس ماسك ترسناكي را روي صورت او مي گذارد و از ترساندن او لذت مي برد.

فراموش نكنيم كه طرف ديگر اين تصاوير مخاطباني است كه آنها دوست دارند. در طرف ديگر اين نوع “آزار و شكنجه شرم آور” “لذت هاي شرم آور” نهفته است. مخاطباني كه اضطراب مردم را در تصاوير مي بينند ، با سو ab استفاده كننده همراه مي شوند. بديهي است كه اگر مراقب نباشيم ، لذت آزار ديگران مي تواند فرهنگي و عادي شود.

1 schadenfreude

* عضو گروه جامعه شناسي ، دانشگاه گيلان